Πρόσφατα ανακοινώθηκε από το Συμβούλιο Εφετών η οριστική απόφαση για την αθώωση της Κατερίνας Σαββαΐδου. Η Κατερίνα ως γενική γραμματέας εσόδων, κατηγορήθηκε για απόπειρα απιστίας, σε συνδυασμό με επιβαρυντικές περιστάσεις του νόμου περί καταχραστών του Δημοσίου. Οι τυχόν ποινικές ευθύνες αφορούν τους ελεγκτές που πραγματοποίησαν τον επανέλεγχο της φορολογικής υπόθεσης για την οποία κατηγορήθηκε ότι ενεπλάκη η Κατερίνα, και φέρεται να καταγγέλλονται πως δεν ενημέρωσαν εγκαίρως για τα αποτελέσματα του.
Το δε Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έκρινε ότι οι δηλώσεις του Οκτώβριου του 2015, της τότε κυβερνητικής εκπρόσωπου, Όλγας Γεροβασίλη, για την αποπομπή Σαββαΐδου παραβίασαν το τεκμήριο της αθωότητας της κ. Σαββαΐδου, το οποίο πρωτίστως όφειλε να είχε γίνει σεβαστό από την φωνή της ελληνικής κυβέρνησης.
Για εμάς που γνωρίζουμε προσωπικά την Κατερίνα, τα ανωτέρω τα υποψιαζόμασταν εξαρχής και για να ακριβολογούμε, η δίωξη της για εμάς δεν υπήρξε ποτέ ποινική. Ήταν καθαρά και μόνον πολιτική! Η Κατερίνα βγήκε μπροστά την ιστορική εκείνη στιγμή όπου κυριαρχούσε η φράση ορόσημο του John F. Kennedy, «Mη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για εσένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου» και μόνο για αυτό.
Για όσους δεν την γνωρίζουν, η Κατερίνα μέχρι να αναλάβει χρέη γενικής γραμματέως εσόδων, με νομικές σπουδές στην Ελλάδα, Γαλλία και Αμερική, ήταν λέκτορας στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και καθηγήτρια φορολογικού και δημοσιονομικού δικαίου στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και στην Εθνική Σχολή Τοπικής Αυτοδιοίκησης – όπου και παραμένει. Επίσης, δικηγόρος Αθηνών – όπου και παραμένει – και Tax Senior Manager σε μεγάλες διεθνείς συμβουλευτικές εταιρείες. Υπήρξε μέλος σε επιστημονικές επιτροπές, ομιλήτρια σε επιστημονικά συνέδρια και συγγραφέας βιβλίων και άρθρων στον τομέα του φορολογικού, δημοσιονομικού και διοικητικού δικαίου.
Επιπλέον, είχε διατελέσει επιστημονικός συνεργάτης της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Νομική Σύμβουλος του Υφυπουργού Οικονομίας και Οικονομικών, Ειδικός Συνεργάτης στο Σώμα Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης και στη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, Πρόεδρος του Ινστιτούτου Νεολαίας και Επιστημονικός Συνεργάτης στη Βουλή των Ελλήνων.
Αντιλαμβάνεστε, ενώ πληρούσε όλα τα απαιτούμενα προσόντα για μια τέτοια θέση ευθύνης, πέραν του καθαρού και μόνον πατριωτισμού της αλλά και της υπεράσπισης των φιλελεύθερων ιδεών της, για εμάς που την γνωρίζαμε προσωπικά δεν είχε κανένα άλλο λόγο να εμπλακεί. Αφενός είχε μια καριέρα αλλά και μια οικονομική θέση πολύ υψηλότερη από αυτή ενός γενικού γραμματέως και αφετέρου γνώριζε ότι εάν πήγαινε κάτι στραβά πολιτικά διακινδύνευε να βλάψει ότι είχε χτίσει μέχρι τότε.
Η Κατερίνα έπεσε πάνω στην κορύφωση της εποχής των γερμανοτσολιάδων, της στοχοποίησης ελλήνων πολιτικών και τεχνοκρατών ως «υπάλληλων της τρόικας» και της άνω και κάτω πλατείας. Κυριαρχούσαν τότε τα προστάγματα για άμεση δημοκρατία, λαϊκές συνελεύσεις, λαϊκά δικαστήρια κ.α. Γενικότερα μιλάμε για την στιγμή της μαζικοποίησης του κινήματος των «Αγανακτισμένων». Μεγάλο μέρος των ελλήνων τότε δεν αναζητούσε πρόσωπα άξια να αναλάβουν ευθύνη και δράση για να βγει η χώρα από το φαύλο κύκλο κρίσεων, αλλά εξιλαστήρια θύματα να φορτώσουν πάνω τους όλες τις παθογένειες της μεταπολίτευσης αλλά και εμφυλίου.
Οι περισσότεροι δε από αυτούς που συμμετείχαν τότε στα δρώμενα της πλατείας ήταν εκείνοι που είχαν οδηγήσει την χώρα στην κατάσταση αυτή. Σε αντίθεση, όμως, με εκείνους τους πολιτικούς και τεχνοκράτες που πήραν την ευθύνη να βγουν μπροστά εκείνη την στιγμή η συγκεκριμένη ομάδα «Αγανακτισμένων» διέθετε εμπειρία συλλογικών διαδικασιών, πολιτική στρατηγική, προπαγανδιστικό μηχανισμό και οργάνωση. Λαϊκιστές στη βάση τους, άλλοι με πλούσιο συνδικαλιστικό και άλλοι με ακτιβιστικό – χουλιγκανικό και μπαχαλακικό κυρίως – παρελθόν.
Το ακόμα χειρότερο, όσο παράλογο κι αν ακούγεται, είναι ότι εν έτη 2015 οι απόγονοι – τα εγγόνια ή και τα δισέγγονα δηλαδή – διωχθέντων για τις αριστερές πολιτικές τους ιδέες και απόψεις δεν εξεδίωξαν τους απογόνους ακροδεξιών από τους οποίους στο μακρινό παρελθόν οι πρόγονοι τους εκδιώχτηκαν. Με τους ακροδεξιούς, μάλιστα, συμμάχησαν τόσο σε επίπεδο πλατείας και «Αγανακτισμένων» για να ρίξουν την τότε κυβέρνηση, όσο και σε επίπεδο κυβέρνησης όταν κληθήκαν μετά να κυβερνήσουν. Εξεδίωξαν δημοκράτες για τις φιλελεύθερες ιδέες τους. Εκείνους, δηλαδή, που ούτε ποτέ θέλησαν ούτε και ποτέ πήραν την εξουσία ασκώντας βία ή κάνοντας κάποια επανάσταση αλλά πάντα δημοκρατικά και με την ψήφο του ελληνικού λαού.
Η Κατερίνα διετέλεσε Γενική Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων για 1,5 χρόνο περίπου. Μέσα στον χρόνο αυτό κατάφερε να αναμορφώσει σχεδόν όλο το φορολογικό μηχανισμό της χώρας. Η σημερινή του εικόνα βασίζεται σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό πάνω στο μεταρρυθμιστικό σχεδιασμό και έργο που είχε ξεκινήσει τότε εκείνη. Πολλά από αυτά μάλιστα που είχε σχεδιάσει τότε δεν έχουν δυστυχώς ακόμα υλοποιηθεί. Εάν δεν επικρατούσε ο λαϊκισμός και οι πολιτικές και ιδεολογικές εκδιώξεις τότε, συνολικά θα μπορούσαμε να μιλάμε για μια άλλη χώρα σήμερα.
Από τον 10/2015 που εκδιώχθηκε πολιτικά και ιδεολογικά από τους εχθρούς της δημοκρατίας και του φιλελευθερισμού, τόσο αριστερούς όσο και ακροδεξιούς, μέχρι και πρόσφατα που δικαιώθηκε, η Κατερίνα, υπήρξε δέσμια της ελληνικής δικαιοσύνης. Αντιλαμβάνεστε ότι για σχεδόν οχτώ έτη ταλαιπωρήθηκε προσωπικά και επαγγελματικά ένας άξιος άνθρωπος, δημοκράτης και πατριώτης που, βιώνοντας τη χειρότερη ιστορική στιγμή της σύγχρονης ιστορίας της χώρας του, αποφάσισε να βγει μπροστά, όχι για να λαϊκίσει, αλλά για να παράσχει τις υπηρεσίες του, τις γνώσεις του, την εμπειρία του. Να κάνει το καθήκον του. Τόσο το πατριωτικό όσο και ιδεολογικό!
Αν μαζί με την Κατερίνα βάλουμε και τα πολιτικά πρόσωπα που εκδιώχθηκαν πολιτικά και ιδεολογικά και μόνον για την υπόθεση της Novartis, μεταξύ αυτών και πρώην πρωθυπουργός, τότε ο ιστορικός του μέλλοντος θα μιλάει για εκδιώξεις αριστερών σε συμμαχία με ακροδεξιούς κατά φιλελεύθερων δημοκρατών. Η ακροδεξιά, ευτυχώς, με πρωτοβουλία των φιλελεύθερων δημοκρατών λογοδότησε απέναντι στη δικαιοσύνη και πλήρωσε για τις εκδιώξεις της αυτές. Για την αριστερά, λυπάμαι που το λέω, αλλά δεν έχει συμβεί ακόμα αυτό. Αφού δεν τους έχει κρίνει μέχρι στιγμής η δικαιοσύνη, αλλά ούτε και ο ελληνικός λαός, συνεχίζοντας να συντηρεί κατσαπλιάδες στην αντιπολίτευση, ας τους κρίνει για τις πολιτικές και ιδεολογικές αυτές εκδιώξεις, για αυτά τους τα εγκλήματα, τουλάχιστον η ιστορία. Ας ευχηθούμε η Κατερίνα να είναι το τελευταίο θύμα αυτού του παραλογισμού.