Η επιστήμη έκανε το χρέος της, τώρα η σειρά σου!

Λευκή επιταγή δεν έχει και δεν πρέπει να προσδοκά καμία κυβέρνηση.  Δύναμη εκπροσώπησης δίνουμε κατά την κρίση μας, σε εκείνον που θα τη διαχειριστεί καλύτερα.

Υπάρχουν στιγμές στην Ιστορία που ο πολίτης πρέπει να συναισθανθεί το ρόλο του και να αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να απαιτεί και ότι δεν μπορεί να μπουκώνει με δικαιολογίες την ανάληψη της ευθύνης του για την επιλογή του. Αλλά δεν μπορεί να κάνει και το αντίστροφο, να δικαιολογεί και να αθωώνει λάθη και ολιγωρίες των κυβερνήσεων, εισερχόμενος στη θέση του κυβερνώντος. Αυτό  είναι ένα συχνό λάθος των πολιτών, ιδίως κατά τον πρώτο καιρό διακυβέρνησης του κόμματος που μόλις ψήφισαν. Δημιουργούν και εφευρίσκουν δικαιολογίες, προκειμένου να στηρίξουν τις κινήσεις και τα (λάθος) πεπραγμένα ενός κόμματος που κυβερνάει, την αδυναμία του να επιβάλει αυτονόητες νομοθετικές ρυθμίσεις, την αδυναμία του να διευθύνει τη Διοίκηση, την αδυναμία του να «τα βάλει» με ομάδες πληθυσμού (aka ψηφοφόρων).

Ο πολίτης δεν πρέπει να δικαιολογεί. Πρέπει να απαιτεί. Το Κράτος πρέπει να έχει συνέχεια, οι τρεις λειτουργίες του πρέπει να είναι ενεργές αενάως. Το πώς θα βρει τον τρόπο μία κυβέρνηση να κάνει έργο, δεν είναι πρόβλημα του πολίτη, είναι πρόβλημα της κυβέρνησης.

Όμως…

Τι άλλο πρέπει να κάνει μία κυβέρνηση όταν εξάντλησε όλες τις πιθανές δυνατότητες για τη λύση ενός προβλήματος και οι πολίτες δεν ανταποκρίνονται; Πώς θα πρέπει να πράξει, όταν το ίδιο μοντέλο λειτουργεί κανονικά στις άλλες χώρες και σε οποιοδήποτε μήκος και πλάτος της γης, αλλά όχι στη χώρα μας; Να αναλάβουν κάποτε και οι πολίτες τις ευθύνες τους ή οι ευσυνείδητοι από αυτούς  θα ζουν πάντα υπό τη σκιά των «έξυπνων» που υπερβαίνουν το σύστημα;

Όπως σε τόσες άλλες εκφάνσεις της ελληνικής κοινωνίας και πολιτικής ζωής, οι «μάγκες» και τα «γατόνια» που δεν υπακούν τους νόμους και τους κοινωνικούς κανόνες, που δε γνωρίζουν πώς να διαβιούν μέσα σε ένα κοινωνικό σύνολο, οι αντικοινωνικοί αυτοί τύποι (κι ας είναι κάθε βράδυ έξω και τα σπάνε), αυτή τη φορά έχουν γίνει επικίνδυνοι για την υγεία του διπλανού τους (στην κυριολεξία) και για την ελευθερία του διπλανού τους. Είναι εκείνοι που σου κλέβουν τη δυνατότητα να ζεις ως ελεύθερος γιατί οδηγούν την κοινωνία σε πλήρη παροπλισμό, σε πλήρες πάγωμα ελευθεριών και δικαιωμάτων σου.  Που σου ρουφάνε τον αέρα που αναπνέεις.

Οι εμβολιασμένοι πολίτες έχουν αδιαμφισβήτητα και αδιαπραγμάτευτα δικαιώματα. Τα δικαιώματα των συνεπών πολιτών που εμβολιάσθηκαν, αντιμετωπίζουν αυτή τη στιγμή τον κίνδυνο να υποχωρήσουν έναντι του πλήθους των, από πεποίθηση, μη εμβολιασμένων, κι έτσι όλη η συζήτηση κινείται γυρω από λάθος άξονα. Αντί να συζητάμε για τα δικαίωματα, τάχα, των μη εμβολιασμένων, πρέπει αντιθέτως, να περιφρουρήσουμε και να διαφυλάξουμε τα δικαιώματα του εμβολιασμένου πληθυσμού μας. Ας το δούμε πιο αναλυτικά : 

Αντισυνταγματικό είναι να περιορίζεις δικαιώματα πολιτών χωρίς να υπάρχει έκτακτη ανάγκη ή έκτακτες συνθήκες που δικαιολογούν εξαιρετικά, την υποχώρηση των ατομικών ελεύθερων. Αν κατά την έλευση του COVID η ανθρωπότητα ήταν ανοχύρωτη, συνεπώς έπρεπε να επιστρατεύει όλα τα μέσα, ακόμα και τα αντισυνταγματικά, για να προστατέψει την ανθρώπινη ζωή, αυτή τη στιγμή οι συνθήκες που δίνουν προσφορότητα σε οποιαδήποτε υποχώρηση δικαιωμάτων έχει εκλείψει. 

Γιατί έχουν εκλείψει;

Γιατί υπάρχει το εμβόλιο.

Ελεύθερο.

Για κάθε πολίτη.

Δωρεάν.

Γρήγορο.

Που ενεργεί άμεσα.

Που ενεργεί με αποτελεσματικότητα μέχρι 94%.

Ανεξάρτητα με τα συναισθήματα που θρέφει ο κάποιος εναντίον του εμβολίου, αυτή τη στιγμή, ο οποιοσδήποτε περιορισμός συνταγματικών ελευθεριών και ατομικών δικαιωμάτων σε εμβολιασμένα άτομα, είναι αντισυνταγματικός.

Μιλάμε για «εκστρατεία πειθούς» προς τους  αντεμβολιαστές  και, δήθεν, χρειάζεται να τους πείσουμε με «σοβαρά επιχειρήματα»  και όχι υποχρεωτικότητα. Περιττή συζήτηση, θα πω εγώ. Το μεγαλύτερο και σοβαρότερο επιχείρημα είναι η ίδια η ύπαρξη του εμβολίου. Κάθε άλλη συζήτηση παρασύρει το επείγον ζήτημα της δημόσιας υγείας σε επικίνδυνα και οπισθοδρομικά μονοπάτια.

Ο περιορισμός των μετακινήσεων για έναν εμβολιασμένο είναι αντισυνταγματικός, το ίδιο και η υποχρεωτικότητα της μάσκας σε ανοιχτούς χώρους. 

Δεν είναι αντισυνταγματική η διενέργεια tests και η  θερμομέτρηση, ιδίως όταν πρέπει να εισέλθει ένα εμβολιασμένο άτομο σε χώρο που δε γνωρίζει την εμβολιαστική «χαρτογράφηση» των ατόμων (πχ, σε ελεύθερους επαγγελματίες που εισέρχονται σε σπίτια ή σε δικηγόρους, που εισέρχονται σε δικαστήρια). Εάν όμως ένας μη εμβολιασμένος εισέλθει σε χώρο που δε γνωρίζει τα εμβολιαστικά δεδομένα του εκεί πληθυσμού, τότε ο εμβολιασμένος που θα τον δεχθεί στο γραφείο του δεν είναι υποχρεωμένος να κάνει test.  Γιατί έχει κάνει την ύστατη προσπάθεια για να προστατεύσει τους εισερχόμενους στο χώρο του: εμβολιάστηκε. Αντιθέτως, δε θα παραβιάσει κανένα δικαίωμα του μη εμβολιασμένου, αν του δείξει την πόρτα της εξόδου.

Δε θα κλείσω με την προτροπή «εμβολιαστείτε». Θα ζητήσω όμως από το Κράτος να αφήσει τα πάντα ελεύθερα και ανοιχτά. Το μαγικό χέρι της ζωής, θα ρυθμίσει την κατάσταση πολύ γρήγορα. Ας μην ξεχνάμε τις οικονομικές και κοινωνικές ανατροπές που έφερε στην Αγγλία η επιδημία της πανούκλας το Μεσαίωνα…