Ήταν μια χειμωνιάτικη Τετάρτη απόγευμα, αν θυμάμαι καλά, όταν ο Βαγγέλης μου έστειλε μήνυμα ότι θα ήθελε να τα πούμε από κοντά. Είχαμε να τα πούμε αρκετό καιρό. Οικογενειάρχης ο Βαγγέλης και επαγγελματίες με πολλαπλές δραστηριότητες και οι δυο, είχαμε χαθεί μέσα στις υποχρεώσεις μας. Έτσι, με ιδιαίτερη χαρά κανονίσαμε να βρεθούμε το συντομότερο την επόμενη εβδομάδα, όπως και έγινε.
Από την αρχή κατάλαβα ότι κάτι τον απασχολούσε έντονα. Αφού, τελειώνουμε με τα νέα μας, προσωπικά και επαγγελματικά, «δεν πάει άλλο», μου λέει. «Αυτή η χώρα δεν μπορεί άλλο να κυριαρχείται από το αριστερό κατεστημένο, δεν μπορεί να συνεχίσει να πορεύεται ουτοπικά, αριστερά δογματικά και αυτοκαταστροφικά!». «Δεν αρκεί να βρούμε ένα κουτίκαι μέσα του να βάλουμε αυτά τα δεινά της χώρας, μετά να κλείνουμε το κουτί και να προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχει. Κάποιοι από εμάς χάσαμε την ικανότητα να μπορούμε να προσποιούμαστε!». «Πρέπει κάποιος να αναδείξει και τον πνευματικό κόσμο της κεντροδεξιάς. Αυτόν που σε όλες τις δύσκολες στιγμές κράτησε την χώρα ψηλά και την έβγαλε από όλα τα αδιέξοδα και που τις τελευταίες δεκαετίες αλλοιώνεται και λοιδορείται τα μάλα». «Ναι, είμαι κεντροδεξιός και είμαι πολύ υπερήφανος για αυτό! Και θέλω και άλλοι κεντροδεξιοί να μπορούν να το πουν αυτό χωρίς το φόβο του αριστερού bullying. Πέραν τούτου, πλέον από τις αριστερές πεποιθήσεις και παράνοια κινδυνεύει να χαθεί αυτό που λέγεται Ελληνισμός».
Τη σημερινή κυρίαρχη εικόνα της χώρας, ιδεολογικά και ρεαλιστικά θα επιχειρήσουμε εμείς οι κεντροδεξιοί να την αλλάξουμε. Και πιστέψτε με, θα το πετύχουμε αυτό! Όσοι πιστοί προσέλθετε…
Ακούγοντας τον Βαγγέλη να μου μιλά με πάθος για την ανάγκη προβολής της κεντροδεξιάς σκέψης, μου ήρθαν στο μυαλό τα λόγια του πρωταγωνιστή του Γιώργου Θεοτοκά στο Ασθενείς και Οδοιπόροι: «Από τα πρώτα μου νιάτα με κυριεύει συχνά αυτή η έμμονη ιδέα πως, αν κλονίζεται ο τόπος μου, αν κινδυνεύει όλος αυτός ο κόσμος ο πνευματικός, ηθικός, συναισθηματικός, γλωσσικός, που λέγεται Ελληνισμός, εγώ είμαι υπεύθυνος που δεν αγωνίζομαι να τον σώσω. Πασχίζω τότε να κάμω κάτι. Όλη μου τη ζωή, νομίζω, θα προσπαθώ. Φυσικά, δεν γελιούμαι για τη σημασία που μπορούνε να έχουν οι προσπάθειες μου. Ξέρω καλά τα όρια τους.
Μα συλλογίζομαι πως η αδιάκοπη παρουσία κάμποσων ανθρώπων που έχουν τούτη τη λόξα της ευθύνης για τον τόπο, τη γλώσσα κλπ., ανθρώπων που δεν διαλαλούν τη διάθεση τους σαν πατριδοκάπηλοι, μα δουλεύουν μοναχικά και επίμονα, στερεώνοντας ολοένα ορισμένα κοτρώνια, ορισμένους ακρογωνιαίους λίθους της ελληνικής διάρκειας, η ύπαρξη αυτής της αθόρυβης Φιλικής Εταιρείας είναι πάλι η καλύτερη εγγύηση για κάποια μελλούμενα…».
Γιατί δεν φτιάχνουμε μια αθόρυβη Φιλική Εταιρεία τότε, λέω στο Βαγγέλη. «Ακριβώς αυτό ήθελα να σου προτείνω», μου απαντά.
«Δεν ξέρω αν θα είναι και τόσο αθόρυβη, αλλά μια Φιλική Εταιρεία είχα και εγώ στο μυαλό μου». «Δεν είσαι ο πρώτος που συναντώ. Πήρα την πρωτοβουλία εδώ και καιρό και συναντήθηκα και με διάφορους άλλους φίλους και συνοδοιπόρους.
Αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε έναν ιστοχώρο για την κεντροδεξιά. Όχι μια κοινή πλατφόρμα που να παρουσιάζουμε μόνο γενικές ιδέες ή και να σχολιάζουμε την επικαιρότητα. Μια πλατφόρμα να προβάλλουμε κυρίως την κεντροδεξιά σκέψη!».
Δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ δεύτερη φορά. Με τα λόγια του Θεοτοκά στο μυαλό μου και τον ενθουσιασμό του αγαπημένου μου φίλου και συνοδοιπόρου συμφώνησα ότι θα τον στηρίξω ενεργά και με κάθε δυνατό τρόπο να σπάσουμε το κατεστημένο που κυριαρχεί στην κουλτούρα γενικώς τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες και που έχει αποτύχει πολιτικά με καταστροφικές συνέπειες για την χώρα. Να επιδιώξουμε το ξύπνημα του ελληνικού πνεύματος, τη δημιουργία, την Αναγέννηση. Να συγκρουστούμε με αυτούς που επιχειρούν όλα αυτά εμμονικά να τα θάψουνε. Αν συνεχίσουμε έτσι θα έρθουν και πολύ χειρότερα. Ήδη διανύουμε μια καφκική και πολύ φοβάμαι ότι σύντομα θα βρεθούμε σε μια δυστοπική εποχή όπου η κεντροδεξιά διανόηση και βιβλία, όχι μόνο δε θα έχουν παρουσία στο δημόσιο λόγο, αλλά θα είναι και απαγορευμένα. Όπου και εάν βρίσκονται θα καίγονται! Ο Ελληνισμός θα καίγεται!
Σύμφωνα με τον Ανρί Μπεργκσόν, «με τη λέξη «εικόνα», εννοούμε μιαν ορισμένη ύπαρξη που είναι περισσότερο από ό,τι ο ιδεαλιστής καλεί παράσταση, όμως λιγότερο από ό,τι ο ρεαλιστής καλεί πράγμα – μια ύπαρξη που τοποθετείται μεσοδρομίς μεταξύ του «πράγματος» και της «παράστασης». Αυτή η αντίληψη της ύλης είναι απλούστατα η αντίληψη του κοινού νου»… «Με έναν λόγο, θεωρούμε την ύλη πριν τον, ανάμεσα στην ύπαρξη της και στη φαινομενικότητα της, διαχωρισμό που έχουν προκαλέσει ο ιδεαλισμός και ο ρεαλισμός». Την σημερινή κυρίαρχη εικόνα της χώρας, ιδεολογικά και ρεαλιστικά θα επιχειρήσουμε εμείς οι κεντροδεξιοί να την αλλάξουμε. Και πιστέψτε με, θα το πετύχουμε αυτό!
Όσοι πιστοί προσέλθετε…