Ο Βίκτορ Ουγκό γράφει στο μυθιστόρημα του 1793: «Ο πόλεμος άλλοτε παραβιάζει θύρες και άλλοτε γλιστράει κάτω απ’ αυτές. Αλλά ο εμφύλιος πόλεμος πρέπει πάντα να’ χει στην τσέπη του ένα αντικλείδι». Παρά το γεγονός ότι έχει εντυπωθεί στην συνείδηση κάποιων η πεποίθηση ή και ψευδαίσθηση ότι ο εμφύλιος τελείωσε πριν από 70 χρόνια, ο κομμουνισμός έχει πάντα στην τσέπη του το αντικλείδι. Ο κομμουνισμός, όποια αίρεση κι αν εκπροσωπεί, είναι εχθρός της δημοκρατίας. Και αν ορισμένοι από εμάς έχουν κενά στη μνήμη τους θα προσπαθήσω να τους θυμίσω κάποια χαρακτηριστικά ιστορικά γεγονότα, παραδείγματα και ιδεολογικά στοιχεία των κομμουνιστικών καθεστώτων. Πολλά δε από τα παρακάτω θα σας φέρουν στο μυαλό και το πρόσφατο καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ.
Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, λοιπόν, παρόλα τα εμφανή τους εγκλήματα, στηρίζονται στις μάζες. Επαναστάσεις που ακολούθησαν τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, άνοδος των ολοκληρωτικών κινημάτων και υπονόμευση του κοινοβουλευτικού συστήματος, κατόπιν κάθε λογής νέες τυραννίες, φασιστικές και ημιφασιστικές, μονοκομματικές και στρατιωτικές δικτατορίες, και τελικά η φαινομενικά σταθερή εγκατάσταση ολοκληρωτικών καθεστώτων στηρίζονταν στις μάζες, στη Ρωσία (μπολσεβίκικος ολοκληρωτισμός) το 1929 και στη Γερμανία (ναζιστικός ολοκληρωτισμός) το 1933 – τόσο στον μπολσεβικισμό όσο και στον ναζισμό κοινή βάση υπήρξε ο κομμουνισμός. Οι μάζες τα διατήρησαν στην εξουσία ακόμη και μετά το πέρας του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, με την μπολσεβικοποίηση της Ανατολικής Ευρώπης, αλλά και στην Κίνα. Χαρακτηριστική του μεγέθους του ολοκληρωτισμού είναι ο περίφημος λόγος του Μάο, το 1957, με τίτλο «Ας αφήσουμε να ανθίσουν τα εκατό λουλούδια».
Ο μετασχηματισμός των τάξεων σε μάζες και η παράλληλη εξόντωση κάθε ομαδικής αλληλεγγύης και πλασματικών εχθρών αποτελούν την κατάσταση της άνευ όρων ολοκληρωτικής κυριαρχίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με την μπολσεβίκικη ορολογία, οι τελείως αθώοι που εξοντώθηκαν κατά εκατομμύρια ως «εχθροί» του καθεστώτος, ήξεραν πως είναι «εγκληματίες χωρίς έγκλημα». Τα καθεστώτα αυτά δεν μένουν μόνο εκεί. Στα πλαίσια της προπαγάνδας τους, κατηγορούν ένα πλασματικό εχθρό για ένα έγκλημα που το ίδιο το καθεστώς έχει διαπράξει.
Ο κομμουνισμός στάθηκε καταστρεπτικός για την κοινωνική και οικονομική ευημερία των χωρών στις οποίες επιβλήθηκε – πείνα, χαοτικές συνθήκες στην παραγωγή τροφίμων, ξερίζωμα του πληθυσμού. Το «ο καθένας θα εργάζεται σύμφωνα με τις δυνατότητες του και θα παίρνει σύμφωνα με τις ανάγκες του» έγινε στην πράξη «ο καθένας θα δουλεύει όσο λιγότερο μπορεί και θα παίρνει όσα καταφέρνει να αρπάζει».
Δεν έμεινε όμως εκεί. Όπως έλεγε ο Μόναγκ – πρωταγωνιστής στο μυθιστόρημα του Ray Bradbury, Φαρενάιτ 451 – «Είναι καλή η δουλειά μας. Τη Δευτέρα καίμε Μίλλεϋ, την Τετάρτη Ουίτμαν, την Παρασκευή Φόκνερ, τους καίμε ώσπου να γίνουν στάχτη· μετά καίμε τη στάχτη. Αυτό είναι και το επίσημο σύνθημα μας». Προσπάθησε να διαγράψει την μνήμη, να γράψει την ιστορία όπως εξυπηρετούσε τα συμφέροντα του. Οι κομμουνιστές τα έκαψαν και συνεχίζουν να τα καίνε όλα. Για αυτούς έχουν αξία μόνο τα προφητικά τους βιβλία. Το προφητικότερο όλων, το Κεφάλαιο του Μαρξ, το οποίο προέβλεπε ότι η ιστορία σύντομα θα τελείωνε με την αναπόφευκτη νίκη του προλεταριάτου, διαψεύστηκε όταν ο υπαρκτός, τουλάχιστον, σοσιαλισμός, κατέρρευσε πολιτικά και ο ιστορικός υλισμός επιστημονικά.
Τι κι αν διαψεύστηκε, οι κομμουνιστές συνεχίζουν να πιστεύουν ότι ο νόμος της φύσης έχει ανακαλυφθεί από τον Καρλ Μαρξ, τον Φρίντριχ Ένγκελς και το Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν. Συνεχίζουν να διατηρούν και τις αργίες και τις γιορτές του. Όπως και να έχουν μάρτυρες, ιερούς πολέμους και αιρέσεις. Ο κομμουνισμός ήταν και παραμένει μια φανατική και ιεραποστολική θρησκεία, όπως και ο μουσουλμανισμός. Αυτό το ζήσαμε πρόσφατα με την επέτειο στο Γράμμο. Κατά τον αριστερό δυισμό το «εναλλακτικό» καλοκαιρινό camping της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ – αλλιώς παιδομάζωμα (συνολικά 20 – 25.000 παιδιά ηλικίας 5 – 13 ετών μετακινήθηκαν το 1948 – 1949 από τον Δημοκρατικό Στρατό στις Λαϊκές Δημοκρατίες), παρουσία του προέδρου του, τιμά τη δημοκρατία, ενώ η εκδήλωση αποστράτων αξιωματικών στο Γράμμο και στο Βίτσι, με ή χωρίς τη συμμετοχή του υφυπουργού Εθνικής Άμυνας, την προσβάλλει.
Τα ίδια έπραξαν και κατά τον Ελληνικό εμφύλιο, με τη διαφορά ότι ευτυχώς απέτυχαν να γίνουν τελικά εδραιωμένο καθεστώς. Δεν συναινεί κανείς, λοιπόν, με τα παραπάνω. Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα ενώ ισοπεδώνουν όλα τα υπόλοιπα ευνοούν τα μάλα τον εαυτό τους. Αυτό δεν το λέω εγώ, αλλά η φυσική επιστήμη. Η εμπειρία έχει δείξει πως όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο ακατάστατα και χαοτικά γίνονται τα πράγματα. Αυτή η παρατήρηση έχει μάλιστα το δικό της νόμο, τον αποκαλούμενο δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής. Ο εν λόγω νόμος λέει πως το συνολικό επίπεδο αταξίας, ή εντροπίας, στο σύμπαν πάντοτε αυξάνεται με το χρόνο. Ωστόσο, ο νόμος αναφέρεται μόνο στο συνολικό επίπεδο της αταξίας. Η τάξη σε ένα σώμα μπορεί να αυξηθεί, με την προϋπόθεση πως η αταξία γύρω του αυξάνεται κατά μεγαλύτερη ποσότητα. Αυτό ακριβώς συμβαίνει με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Τα κομμουνιστικά κόμματα και καθεστώτα δεν πρόκειται να συναινέσουν ποτέ πολιτικά με μια κοινοβουλευτική δημοκρατία, πολλώ δε μάλλον φιλελεύθερη και αστική. Η επικράτηση μιας φιλελεύθερης και αστικής τάξης θα σημάνει αυτόματα την δική τους αταξία, τουτέστιν πολιτικό αφανισμό. Αν όλα τα υπόλοιπα βρεθούν σε τάξη τότε σε αταξία θα βρεθεί το κομμουνιστικό «σύμπαν». Και η Ελλάδα θα πρέπει να ξαναβρεί την ιστορική της τάξη, ακόμα κι αν κάποιοι από εμάς χρειαστεί να γράψουν και να μεταφέρουν την ιστορία, ειδικά την σύγχρονη, στη πραγματική της διάσταση. Δεν θα επιτρέψουμε σε ολοκληρωτικά καθεστώτα και κόμματα να παίζουν με τη συνείδηση του Έλληνα! Ποτέ δεν συναινεί κανείς με τον ολοκληρωτισμό και την αταξία!