«Πολλά ήταν τα ψέμματα
που είπαμ’ ως εδώ,
ας πούμε και μια αλήθεια
κι ας πέσει στο γιαλό…»
Διονύσης Σαββόπουλος, «Σημαία από νάϋλον», «Μπάλλος»
Εκείνο το πρωί της 19ης Οκτωβρίου 1981 δεν ήταν σαν τα αλλά πρωινά, ούτε σαν τις άλλες Δευτέρες που πηγαίναμε σχολείο μετά από Σαββατοκύριακο.
Εκείνο το πρωινό της Δευτέρας ήταν η επαύριο μίας Κυριακής εκλογών διαφορετικής από όσες είχαμε ζήσει μέχρι τότε στη μικρή σχολική ζωή μας.
Στο δρόμο για το σχολείο κοίταζα γύρω γύρω τα μαγαζιά, τα σπίτια, τα αυτοκίνητα, για να καταλάβω τί έχει αλλάξει…
Ξέραμε, μας έλεγαν οι δικοί μας οτι, αν έβγαινε το ΠΑΣΟΚ, θα γύριζε η χώρα σε σοσιαλισμό και θα μας έπαιρναν τα σπίτια…Αναρωτιόμουν αν είχε συμβεί αυτό και, τέλος πάντων, τι είχε ακριβώς συμβεί;
Χαμόγελο ειρωνικό, τώρα που μελετάω τα περασμένα, για να κάτσω να γράψω για τις νέες εξελίξεις στο Κίνημα Αλλαγής aka ΠΑΣΟΚ, τις εκλογές και τις αλλαγές προσώπων.
Στο ξέσπασμα της κρίσης του 2010 το ΠΑΣΟΚ υπέστη τη μεγαλύτερη κομματική πίεση, τόσο μεγάλη πίεση που συνεθλίβη κάτω από το βάρος της ανερχόμενης εξουσίας των «αγανακτισμένων» και εκείνου του περίεργου μείγματος αριστερών και αριστερίστικων ομάδων που μέχρι τότε κατέγραφε στις κάλπες 4%.
Έπειτα από το πάθημα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η χώρα έκανε στροφή προς τη ΝΔ. Άνθρωποι που παλαιότερα ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ, το γνωστό, αστικό ΠΑΣΟΚ της οκταετίας 1996-2004 αυτοβαφτίστηκαν «κεντρώοι», γιατί το «δεξιός» πέφτει ακόμα βαρύ στην αριστερόστροφη χώρα μας, και προσήλθαν, μπλοκ, να ψηφίσουν, αρχικά στις εσωκομματικές της ΝΔ, και έπειτα στις εθνικές εκλογές για την ανάδειξη της Βουλής.
Το κεντρώο κύμα προς τη ΝΔ έχει δυο αναγνώσεις. Η μια είναι ότι πλέον έχουν θέσει και εκείνοι, οι κεντρώοι ακόλουθοι, μαζί με τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του κόμματος, τις απαιτήσεις τους για να παραμείνουν: να στρέψει η ΝΔ προς το κέντρο και να ξεχάσει τις δεξιές της καταβολές. Εξ ου και, αν αλλάξει ο αρχηγός, θα μετακομίσουν αλλού.
Είναι σίγουρο όμως ότι, μόνο αν η ΝΔ δεν εκπληρώσει τους πολιτικούς τους πόθους, μόνο τότε θα μετακινηθούν; Ή μήπως τώρα πια θα μετακινηθούν ούτως ή άλλως; Ελάτε τώρα…όλοι το έχουμε σκεφτεί!
Είδαμε την προηγούμενη εβδομάδα μια πρωτοφανή κινητοποίηση, από ανθρώπους που βρίσκονται στο φάσμα «αντισύριζα», μεταξύ των οποίων και φίλοι μας των «χρυσών» εποχών του χρηματιστηρίου, για συμμετοχή στις εκλογές του Κινήματος Αλλαγής. Την ίδια κινητοποίηση είχαν επιδείξει οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι και στις εκλογές της ΝΔ.
Είναι προφανές ότι πρόκειται για μία μετακινούμενη κομματικά ομάδα συμπατριωτών μας, οι οποίοι έχασαν την κομματική τους «πατρίδα», όταν καταποντίστηκε το ΠΑΣΟΚ, όχι ακριβώς κατά τις εκλογές του 2015 αλλά, κυρίως, στην πολιτική και οικονομική κρίση που πέρασε η χώρα λίγο πριν τις εκλογές του 2015. Τότε που το ΠΑΣΟΚ έχασε το χαρακτηρισμό του ως κόμμα εξουσίας και κινδύνευσε να γίνει η Ε.ΔΗ.Κ. του 21ου αιώνα.
Οι εκλογές της προηγούμενης εβδομάδας, με όλα τα ανάμικτα και ανεπίκαιρα συναισθήματα που ακολούθησαν την ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Γιώργου Α. Παπανδρέου, μπορώ να πω ότι με εξέπληξαν ευχάριστα.
Είναι ανακουφιστικό να βλέπεις ένα παλιό αστικό κόμμα να ανέρχεται και να αναζητά τη θέση του στο χάρτη της Βουλής στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Αυτή είναι η μια ανάγνωση. Υπάρχει κι άλλη : Το ΠΑΣΟΚ- Κίνημα Αλλαγής, όπως θα λέγεται, το κόμμα υπό την ηγεσία του Νίκου Ανδρουλάκη είναι ένα κόμμα χωρίς γραβάτα. Μακριά από το υπουργικό συμβούλιο του Κωνσταντίνου Σημίτη με τις Dior γραβάτες, τις Gucci κάλτσες, τις καφετέριες με 24ωρη οθόνη χρηματιστηρίου, τις εστέτ διακοπές στη Σίφνο. Εδώ μιλάμε για πουκάμισο ανοιχτό, για κασκέτα reloaded, για παρακολούθηση εναλλακτικών παραστάσεων (και όχι Pavarotti στο Ηρώδειο), ρακή στον πεζόδρομο και (γιατί όχι;) new age ζιβάγκο. Όμως, τουλάχιστον, δε θα ρισκάρουμε ένα φλερτ με την Αριστερά εν γένει και ειδικότερα με το ΣΥΡΙΖΑ.
Θα δούμε κινήσεις και μετατοπίσεις ψηφοφόρων προς το «νέο ΠΑΣΟΚ». Οι κεντρώοι που στηρίζουν σήμερα τη ΝΔ και οι παλαιοί «πασόκοι» που αναγκαστικά συνέρρευσαν στο ΣΥΡΙΖΑ, αμφότερες οι κατηγορίες επειδή έμειναν «άστεγες», είναι πολύ πιθανό να δοκιμάσουν να δώσουν μία ευκαιρία στο νέο αυτό σχήμα που υπόσχεται Αλλαγή, αλλά με την έννοια του εκσυγχρονισμού.
Αυτό, πρακτικά, θα ταρακουνήσει (λίγο ή πολύ, μένει να το δούμε), τον πύργο της αυτοδυναμίας που χτίζει προσεκτικά η κυβέρνηση όλον αυτόν τον καιρό, αλλά και την υποτιθέμενη αδυναμία συγκυβέρνησης και παραπομπή σε νέες εκλογές, «καίγοντας» την απλή αναλογική, λόγω, ακριβώς, της εκροής ψήφων, από τα δύο μεγάλα κόμματα, προς το νέο ΠΑΣΟΚ, γεγονός που θα ανακατέψει και πάλι την τράπουλα.
Ο μικρός τρίτος, δηλαδή, μπορεί να γίνει ο κανονικός τρίτος, μέχρι και ρυθμιστής.
Στις 18 Οκτωβρίου 1984, υπήρχε πλέον στη χώρα ο πολιτικός γάμος ενώ είχε καταργηθεί η προίκα, ένα χρόνο πριν. Είχε θεσπιστεί η Α.Τ.Α και η κυβέρνηση συνεδρίαζε μέσω του ΚΥ.ΣΥΜ και του ΚΥ.Σ.Ε.Α. Υπουργός «παρά τω Πρωθυπουργώ» ο Άκης Τσοχατζόπουλος (μόλις είχε γίνει λίγες ημέρες πριν) και Υπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως, ο Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας. Η Ρίτα Σακελλαρίου τραγουδούσε στο «Καν Καν» κι η χώρα ετοιμαζόταν για εκλογές σε λιγότερο από ένα χρόνο. Το καλοκαίρι του ’85, κατέβαιναν οι «αυθόρμητοι» με τα πούλμαν από το Κιλκίς για να γεμίσουν την Πλατεία Συντάγματος και τα βράδια έκλεινες τα παράθυρα για να κοιμηθείς, γιατί μέχρι το πρωί σάρωναν το δρόμο αυτοκίνητα που έκαναν θόρυβο…Όχι από τη μηχανή τους. Από τις πλαστικές σημαίες που είχαν μαγκώσει στο παράθυρο και περιφέρονταν με το χαρακτηριστικό «πατ-πατ-πατ» όλο το βράδυ κορνάροντας ρυθμικά «Λαός – ΠΑΣΟΚ – Στην εξουσία». Ήταν όλες σημαίες από νάϋλον.