Οι εκλογές της προηγούμενης εβδομάδας, με όλα τα ανάμικτα και ανεπίκαιρα συναισθήματα που ακολούθησαν την ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Γιώργου Α. Παπανδρέου, μπορώ να πω ότι με εξέπληξαν ευχάριστα. Είναι ανακουφιστικό να βλέπεις ένα παλιό αστικό κόμμα να ανέρχεται και να αναζητά τη θέση του στο χάρτη της Βουλής στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτή είναι η μια ανάγνωση. Υπάρχει κι άλλη : Το ΠΑΣΟΚ- Κίνημα Αλλαγής, όπως θα λέγεται, το κόμμα υπό την ηγεσία του Νίκου Ανδρουλάκη είναι ένα κόμμα χωρίς γραβάτα.

Ο «επιστημονικός» θεός του κομμουνισμού, που επαίρεται ότι εφαρμόζει μια «επιστημονική» προσέγγιση στον καθορισμό ενός κοινωνικού σχηματισμού, δέχεται μονολιθικά τον τρόπο παραγωγής αλλά δεν αποδέχεται την επίδραση άλλων επιστημών, της Βιολογίας, Γενετικής και Κβαντικής Φυσικής. Γενικότερα, σοσιαλισμός και Ιστορικός Υλισμός είναι γεμάτος αντιφάσεις. Η μόνη και μια συμβουλή μου προς τον νέο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ θα ήταν να αποφύγει όλες τις αντιφάσεις του σοσιαλισμού. Αλλά αν το κάνει αυτό τότε τι σοσιαλισμός θα έχει μείνει;;; Με μια συνοπτική καταγραφή και αναφορά των θεωριών και πρακτικών του Ιστορικού Υλισμού θα επιχειρήσουμε να παρουσιάσουμε στον νέο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, αυτές τις βασικότερες αντιφάσεις του ιστορικού υλισμού.

Η ολοκλήρωση των εσωκομματικών εκλογών του Κινήματος Αλλαγής και η εκλογή νέου Προέδρου αποτελούν προφανώς σημαντικά γεγονότα της κεντρικής πολιτικής σκηνής της χώρας. Καθένας αυτή την περίοδο κάνει τη δική του ανάλυση του αποτελέσματος, με βάση την δική του οπτική και προτεραιότητες. Ποια θα ήταν, επομένως, μια κεντροδεξιά θεώρηση των πραγμάτων;