Tag: ελληνικό #metoo

Τη στιγμή που απειλείται η εθνική κυριαρχία και τα δικαιώματα της χώρας, που μαζί με τις εθνικές, αναμένεται εξαιτίας των μέτρων για την καταπολέμηση της πανδημίας να βιώσει μια από τις μεγαλύτερες οικονομικές προκλήσεις στην ιστορία της, ακολουθουμένη από μια εξίσου σοβαρή οικονομική κρίση, στη δημοσιότητα έχουν επικρατήσει η υπόθεση ενός κατηγορούμενου ως παιδεραστή και η απεργία πείνας ενός καταδικασμένου κατά συρροή δολοφόνου και τρομοκράτη. Αυτό δείχνει δυο πράγματα. Αφενός την και ιδεολογική κατάρρευση της αριστεράς και αφετέρου, με την ανοχή ή και «βόλεμα» της κεντροδεξιάς, την επικράτηση κάθε φορά της αριστερής ατζέντας. Έχουμε πραγματικά καταλάβει με τι κάθε φορά συμβιβαζόμαστε, σε τι κατάντια μας έχει οδηγήσει αυτό αλλά και τι κινδύνους εγκυμονεί;

Η χιονοστιβάδα των καταγγελιών στο χώρο του ελληνικού θεάτρου, θα έλεγα καλλιτεχνικού χώρου, αφού προβλέπεται να εμφανιστεί σωρεία νέων καταγγελιών, είναι από μόνο του ένα σοκαριστικό γεγονός. Πόσα νέα παιδιά με ταλέντο απευθύνονται σε εγνωσμένης αξίας καλλιτέχνες και εναποθέτουν τις ελπίδες τους στα χέρια τους, με αποτέλεσμα, είτε να φεύγουν τρέχοντας από το επάγγελμα, προκειμένου να διαχειριστούν το τραύμα τους, είτε να παραμείνουν, ελπίζοντας ότι θα ανακάμψουν και ότι η κόλαση που πέρασαν, τουλάχιστον κάτι απέδωσε. Αυτό, το τελευταίο, είναι και ο ορισμός της αλλοτρίωσης που επιφέρει σε έναν άνθρωπο η βία. Εάν όμως είχαμε ως χώρα νομικές και δεοντολογικές δικλείδες, θα απέτρεπαν ένα τέρας, που ενδύεται το σκηνοθέτη ή το συνθέτη ή το διανοούμενο από το να καλέσει ή, αντίστοιχα, ένα νέο παιδί από το να σπεύσει στο σπίτι του πρώτου, επειδή δήθεν θέλει να του κάνει εκτάκτως audition;